Η σύγχυση γύρω από τις επιπτώσεις της ανάπτυξης των αιολικών πάρκων εμποδίζει την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ελλάδας, που είναι κλειδί για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης. H λογική του οριζόντιου αποκλεισμού της αιολικής ενέργειας από εκτεταμένες εκτάσεις της χώρας, όπως αποπειράται να γίνει μέσω ΕΠΜ ή αποσπασματικών πρωτοβουλιών ως τα απάτητα βουνά είναι προς επιβάρυνση των καταναλωτών.

Στο άρθρο αποτυπώνονται σε αριθμούς οι τρόποι με τους οποίους η αιολική ενέργεια αντιμετωπίζει αποδεδειγμένα την κλιματική αλλαγή:

• τα αιολικά πάρκα στην Ελλάδα, εξοικονόμησαν σε ένα έτος τόσες εκπομπές CO2 όσες εκπέμπονται από 3,8 εκατομμύρια επιβατηγά αυτοκίνητα δηλ. το 74% των επιβατηγών αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στη χώρα,

• η εξοικονόμηση αυτή ισοδυναμεί, από άποψης CO2, με 11,5 εκατ. στρέμματα δάσους, φυτεμένα με πάνω από 510 εκατ. δέντρα.

Σύμφωνα με την ετήσια στατιστική της ΕΛΕΤΑΕΝ, στο τέλος του 2022, λειτουργούσαν στην Ελλάδα 4.681MW αιολικών πάρκων τα οποία παρήγαγαν 10,7 TWh καθαρής ενέργειας. Αυτό είναι το 21,5% της εγχώριας ηλεκτροπαραγωγής ή το 20,6% της ηλεκτρικής κατανάλωσης και αντιστοιχεί στην ηλεκτρική κατανάλωση 2,5 εκατ. νοικοκυριών. Με τη θεώρηση ότι η παραγωγή αυτή θα προερχόταν στο σύνολό της από φυσικό αέριο, ισοδυναμεί με εξοικονόμηση 2,13 bcm εισαγόμενου φυσικού αερίου, ποσότητα που είναι ίση με το 35% των ετήσιων εισαγωγών αερίου το 2021.

Όμως, εκτός από το όφελος στο περιβάλλον και την ανεξαρτησία, οι Α.Π.Ε. συνεισέφεραν οικονομικά στους καταναλωτές. Από την αρχή της ενεργειακής κρίσης διοχέτευσαν μέσω του Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης σχεδόν 5 δισ. ευρώ σε επιδοτήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος. Το συντριπτικό μέρος αυτών των επιδοτήσεων (πάνω από 75%) προήλθε από τα αιολικά πάρκα. Ο δημόσιος προϋπολογισμός (δηλαδή οι φόροι μας) συνεισέφερε σε επιδοτήσεις ρεύματος πολύ λιγότερα (1,6 δισ. ευρώ). Τα αιολικά πάρκα δηλαδή, αποτέλεσαν και αποτελούν ασπίδα των πολιτών στην ενεργειακή και περιβαλλοντική κρίση.